وقتی اسم «قهوه‌خانه» را می‌شنویم، شاید انتظار داشته باشیم که یک فنجان قهوه‌ی داغ روی میزمان بیاید. اما چیزی که در این مکان‌های سنتی ایران سرو می‌شود، چای خوش‌رنگ و خوش‌عطر در استکان‌های کمر باریک است.
این تفاوت بین نام و آنچه واقعاً در قهوه‌خانه‌ها هست، دلیل تاریخی دارد. واژه‌ی «قهوه‌خانه» در زمان صفویه وارد فرهنگ ایرانی شد؛ زمانی که قهوه از راه عثمانی‌ها به ایران رسید. اما با گذشت زمان، چای به نوشیدنی اصلی مردم ایران تبدیل شد. به این ترتیب، چای جای قهوه را گرفت، اما اسم قهوه‌خانه همچنان باقی ماند.
امروز، قهوه‌خانه‌ها فقط جای نوشیدن چای نیستند. آن‌ها محل گفت‌وگو، قصه‌گویی، نقالی و دیدارهای اجتماعی هم هستند. جاهایی که اگرچه قهوه‌ای در آن‌ها پیدا نمی‌شود، اما هنوز هم طعم سنت و اصالت را در یک فنجان چای به مهمانان خود هدیه می‌دهند.
